آنکه بین من و تو شام جدایی آورد،

 می کنم نفرینش، یا الهی،

 بکنش چون من زار،

پیش معشوقش خار،

 هر دو چشمانش تار،

تا بداند چه به من میگذرد،

ز غم دوری آن دو چشم یار